gerçek acı şu ki..

Aslında hiç birimiz acı çekmedik.. Nasılı , nedeni yok aynen öyle.. Bazı istisnalar dışında hiçbirimiz gerçek acıyı yaşamadık.. Peki nedir gerçek acı ? Sizin hissettiğiniz gibi bişey mi .. Sevgilinizden ayrıldığınızda hissettiğiniz acı mı.. Benim herkesden daha çok canım yandı dediğiniz mi .. Ben söyleyeyim aslında hiçbiriniz ben de dahil öyle abartılacak kadar acı çekmedik.. Lafı daha fazla uzatmadan başta bahsettiğim istisnalara getiriyorum.. Biz hiç bir sevdiğimizi kaybetmedik.. Kaybetmek derken öyle ayrılmakdan felan bahsetmiyorum anlayın işte onun ölümünü görmedik ( Allah kimseye de göstermesin tabi ) Ne bileyim bizim yaşadığımız acı onların çektiklerinin belki yüzde 1'i kadar felandır diye düşünüyorum.. Kaybetmek dediğimi sadece sevgili anlamında da düşünmeyin.. Ailesinden birini , canım dediği dostunu kaybetmiş bi insanın psikolojisi ne kadar iyi olabilir ki , ne kadar toplayabilir kendini , nasıl geçirir zamanını düşünmeden.. Bence gerçek acı dediğimiz bu olmalı.. Yani bizim çıkıp ben ölüyorum bu acıdan tarzı cümleler kurmamız çok saçma.. Etrafımıza baktığımızda kendimizden önce bu kişileri düşünmeliyiz. Şimdi isim vermiycem geçen bir arkadaşıma gittim orda rastgele tanıştığım birinin hayat hikayesini anlattı bana içim parçalandı resmen sevdiğini kaybetmenin ne kadar acı olduğunu orada anlayabildim.. Neyse şöyle söyleyeyim çok acı çektiğiniz bir şeyin aslında önemsiz olduğunu düşünün .. Önce böyle acılar çekenleri aklınıza getirin ne bileyim halinize şükredin..