Kaç gündür o kadar eğleniyorum ki nasıl diyeyim artık radyoda kurdum orada takılıyorum sabaha karşı iyice eğlence artıyor ama ne bileyim bu kadar eğlence fazla galiba bana ben nasıl desem ağlamadan da yapamıyorum bazen mesela radyo demişken her zamanki gibi gündeme "kaybedenler kulübü"nü getiricem ama yani özentilik anlamında değil bu sefer.. izliyorum film ilk izlediğimde sonu geldi filmin ve ben ağlamaya başladım yine izledim bugün yine ağladım arada insanın ağlamaya ihtiyacı oluyor işte.. bunun için bir neden bulması yetiyor birini bi olayı düşünsün sonra duygusal olmayan herhangi film izlesin filmde bir tane bile duygusal olay geçince batırıyor kendini en dibe.. işte böyleyim ben radyoda komiklikler yapıyorum kendimce gülüyoruz eğleniyoruz sonra kapatıyorum bi film açıyorum ağlıyorum yatıyorum.. anlamsız hayatıma bu şekilde anlam vermeye çalışıyorum artık.. Aslında ihtiyacım olduğu için yapıyorum bunu .. eski sevgililerimin tamamını unutuyorum yavaştan .. bir yanım unutmamaya zorluyor beni ama takmıyorum artık o yanımı da.. hatta yazarken de imla kılavuzluğu yapan facebook'a da gülüyorum şu an .. artık her şeye gülüyorum , ağlamıyorum.. ne bileyim belki bu sayede daha da güzel gelecek yaşadıklarım.. daha anlamlı gelecek.. eskiye koskoca bir çizik atıyorum bu satırlardan sonra gizemli hayatımın sonuna geldim.. artık daha sıradan yaşamaya karar verdim.. en azından gizemliliği geçene kadar..
Ne kadar komik değil mi ismini satır aralarına saklarken bile unuttuğumdan bahsediyorum.. neyse dostum kendimizi kandırmaya devam edelim yoksa bu işin başka çıkar yolu kalmıyor..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder