uzun zaman sonra..

Uzun zamandan sonra tekrar alıyorum kalemi elime..
Ne bileyim aslında yazacak bir şeylerin kalmaması sıkılmamı daha da çok artırıyor.. Unutulmaya yüz tutmuş anılarım birer birer silinse de aklımdan umursamıyorum artık.. Hayatımı değiştirmeye karar verdim.. Belki yeni biriyle tanışırım çok güzel anılarımız olur diyorum kendi kendime.. Hayatım boyunca ders çalışmamış bir insan olarak her gün kütüphanede kalıyorum artık.. Sırf yeni yüzler görmek, seni unutabilmek için... Bazen bir ortama giriyorum sana benziyor birisi,bazen birisinin sesini sana benzetiyorum..Böyle oldukça siktir edesim geliyor herşeyi..Ne bileyim kimseyle tanışmasam seni hatırlatacak kimse olmaz belki.. Diğer yandan bakacak olursak kimseyi tanımasam senden başka kimse olmuyor.. sen olmuyorsun.. Geçenlerde Eskişehir'deyim bir arkadaşımı görmeye gitmiştim.. Ordaki herkesle tek tek tanışırken birisinin sesi adeta kulağımda yankılandı.. Yüzünü görmesem sen sanardım sevgilim.. Böyleyim işte ben.. Bıraktığın günden beri hiç bir şey değişmedi aslında.. Ben değişmedim, duygularım değişmedi, anılarım silinmedi.. Herşeyin bıraktığın gibi duruyor sevgilim.. Geri gelsen kaldığı yerden devam edecekmiş gibi...