hangimiz sevmedik ki?

Sorsalar hepimiz öldük hiç birimiz yaşamıyoruz.. Kimimiz hayata küstü, kimimizin yapacak bir şeyi yok boş boş yaşıyor; tabi buna ne kadar yaşamak denilirse.. Onun haricinde hepimiz kimseden önemli olan hayatımızı başkasına hediye ettik.. Neden mi hediye ettik diyorum.. Çünkü isteyerek yaptık bunu .. her zaman sevdiklerimizi ön planda tutarken kendimizi ikinci plana attık.. Her ilişkiden sonra bir parçamız sevdiğimizde kaldı.. Sıradan yaşamaya alıştırdık kendimizi.. İçimizde her ne duygu varsa hepsini elimizin tersiyle ittirdik.. Sonra da içimizdeki Sevgi Duygusu ölmeye başladı ve hayattan neden zevk alamadığımızı anlamaya çalıştık.. Ne kadar anlamaya çalıştıysak bir anlam veremedik.. Aslında hepimiz öldük ; kendimiz için değil onun için.. kıçı kırık alt tarafı insani duygular için mahvettik dünümüzü, bugünümüzü.. Artık bişeyler olsun yarınımızı da mahvetmeyelim diye düşündük umutsuzca.. Her yeni başlangıcımız da tek dileğimiz oldu her zaman .. "Bari bu sefer ki öldürsün.. yeter ki süründürmesin.."